Paweł Mróz: Wrocław drugim domem

Co się zmieniło od Twojego ostatniego pobytu tutaj?

 

Na pewno zmieniło się bardzo dużo rzeczy w zespole. Właściciel nowy, dyrekcja nowa, prezesi, mamy także nowy zarząd, i jest inaczej niż w 2003 roku kiedy opuszczałem Wrocław. Jednakże sądzę, ze wszystko idzie w dobrym kierunku, wszystkim zależy, by Śląsk znów stał się wielki, jak za starych czasów, i w końcu zdobył upragnioną ”osiemnastkę”. Trzeba być optymistą, myślę, że już niedługo może się to udać.

 

Grałeś w Szwecji, teraz powracasz do Polski. Jak porównasz poziom tych lig?

 

Polska liga jest zdecydowanie mocniejsza. Nie ma co tego ukrywać. W Szwecji nie przywiązują tak dużej wagi do koszykówki jak u nas, bowiem tam królują piłka nożna i hokej. Tutaj jest lepsza liga, większe pieniądze, lepsi zawodnicy. Na pewno liga ta bardzo mi pomogła, nabrałem pewności siebie i rozumiem tą grę.

 

Wspominałeś, że hokej i piłka nożna to sporty narodowe Szwecji. Próbowałeś któregoś z nich?

 

Nie, pozostałem wierny koszykówce (śmiech). Mam warunki na koszykówkę i aktualnie skupiam się na baskecie. W moim sercu jest koszykówka, to kocham i raczej się to nie zmieni.

 

No właśnie, masz warunki na solidnego zawodnika podkoszowego, tymczasem częściej uciekasz na obwód. Dlaczego?

 

Nie wiem, to często wynika z gry. Na przykład dzisiaj grałem z Jay’em (Jared Homan) i on woli znajdować się bliżej kosza, więc ja mogłem odskoczyć nieco dalej. Ponadto mam dobry rzut. Starałem się zastąpić dzisiaj Domina (Dominik Tomczyk), dlatego więcej grałem na obwodzie. Ale pod koszem też dałbym radę.

 

Raz już pokazałeś co potrafisz, szkoda, że nie wyszło (Paweł dostał piłkę na linii rzutów osobistych, od niej się odbił i przelatując na obrońcami, prawie ją zapakował do kosza). Kibice mogą się spodziewać więcej takich akcji?

 

To zależy od akcji. Dostałem podanie, trochę było daleko, przyznam, ale nie zrażam się, nie udało się dzisiaj, uda się następnym razem.

 

Cofnijmy się nieco w czasie, co poczułeś, gdy dowiedziałeś się, że Śląsk wyraża zainteresowanie Twoją osobą?

 

Na pewno się ucieszyłem. Ucieszyłem się, bo chciałem wrócić do Wrocławia, do Polski. Czuję się tutaj bardzo dobrze - jak w domu. Miasto wspaniałe, organizacyjnie klub też bardzo dobry, kibice najlepsi w Polsce, czego więcej chcieć?

 

Chciałeś coś udowodnić tym, którzy już Cię skreślili?

 

Na pewno trochę tak. Nie ma co tego ukrywać. Chciałem pokazać, że zrobiłem postępy, że jestem lepszym zawodnikiem. Mam nadzieję, że kadra Polski bardziej zainteresuje się moją osobą, zresztą zobaczymy jak to będzie.

 

Z jakimi nadziejami przyjeżdżałeś do Wrocławia?

 

Nie chciałem znowu być wiecznym rezerwowym. Wiem, że ciężką pracą mogę wywalczyć sobie minuty na parkiecie, a może nawet miejsce w pierwszej piątce. Wszystko zależy ode mnie. Jeżeli nie będą dosięgały mnie kontuzje, będzie dobrze. Trzeba patrzeć optymistycznie. Miałem też nadzieję, że w końcu jakoś pokażę się na polskich parkietach.

 

Jakie plany na przyszłość? Do końca tego sezonu Wrocław a potem?

 

No tak, do końca tego sezonu będę zawodnikiem Śląska, a potem nie wiem. Szczerze mówiąc jeszcze się nad tym nie zastanawiałem. Chciałbym występować w Śląsku, ale jak będzie, czas pokaże.

 

 

rozmawiał: Paweł Prochowski

Wersja do druku